Instytut Monroe (ang. The Monroe Institute, TMI) to pierwsza organizacja badawczo-edukacyjna na świecie prowadząca prace badawcze nad poznaniem i zrozumieniem ludzkiej świadomości. Wynikami tego typu badań zainteresowały się również agencje wywiadowcze i wojsko, dlatego też już w trakcie zimnej wojny zjawisko doświadczenia poza ciałem (OOBE) było szeroko stosowane przez amerykańskich „psychologicznych szpiegów” przy tajnych projektach wojskowych. Informacje o tym fakcie weszły stosunkowo niedawno do domeny publicznej po odtajnieniu raportu CIA w 2003 roku.

Dla przykładu, popularny serial „Stranger Things” jest oparty na prawdziwych eksperymentach wojskowych tego typu (jak np. zanurzanie w wodzie w całkowicie zaciemnionym pomieszczeniu, aby osiągnąć efekt „próżni” czy też „pustki” oraz osiągnąć omawiany odmienny stan świadomości). W tym możliwe, że niestety również na dzieciach, ponieważ dzieci do pewnego wieku mogą naturalnie doświadczać stanu OOBE ze względu na to, że ich mózg (do pewnego okresu życia) operuje na innym paśmie fal mózgowych.

Instytut Monroe oraz Eksploracja Ludzkiej Świadomości

Eksploracja dwoistej (lub dualnej) natury mózgu była wynikiem eksperymentów przeprowadzonych przez Roberta Monroe, który badał wpływ dźwięku na uczenie się i zapamiętywanie. Efektem ubocznym odsłuchiwania jego własnych nagrań było doświadczenie omawianego odmiennego stanu świadomości i zarazem projekcji astralnej (in. doświadczenia poza ciałem [ang. OOBE]). Czyli przypadku, w którym nasza świadomość porusza po innych płaszczyznach egzystencji (równoległych do naszej rzeczywistości). W trakcie swoich prac Robert Monroe zbadał zjawisko powtarzalnie i odkrył, że bez żadnych wątpliwości „jesteśmy czymś więcej niż tylko materią oraz, że możemy ujrzeć dużo więcej niż tylko świat fizyczny”.

Owocem badań przeprowadzonych przez Roberta Monroe i TMI było opracowanie i opatentowanie techniki dźwiękowej Hemi-Sync, która wykorzystuje tzw. dudnienia różnicowe (lub efekt wibrato czyli wibrujący, falujący dźwięk) w celu synchronizacji półkul mózgowych, dzięki czemu mogą one funkcjonować koherentnie jako spójna całość. Taka wzmożona komunikacja międzypółkulowa wprowadza mózg w fazę tzw. rozszerzonej świadomości, która prowadzi m.in. do poprawy koncentracji, przyswajania wiedzy, pamięci, koordynacji, sprawności fizycznej, kreatywności czy międzywymiarowych podróży.

---

Najbardziej znanym programem edukacyjnym TMI jest kurs o nazwie „The Gateway Experience„, który można kupić online. Z racji zainteresowania wynikami tego typu badań, armia USA zdecydowała się włączyć ćwiczenia nad odmiennymi stanami świadomości do swojego tajnego programu szkoleniowego. Z pełnym zapisem wniosków można zapoznać się pod tym linkiem na oficjalnej stronie „czytelni CIA”: ANALYSIS AND ASSESSMENT OF GATEWAY PROCESS (wersja angielska), która jest dostępna także na samym dole strony w pliku PDF.

Odmiennie Stany Świadomości: Wyjaśnienie na Podstawie Odtajnionego Programu CIA z 1983 roku

W tej sekcji znajduje się opis techniki wykorzystywanej przez TMI do osiągania odmiennych stanów świadomości, która poprzez niektóre aspekty łączy się z naturalnym mechanizmem dostępnym w ludzkim ciele, czyli z „Medytacją Transcendentalną Kundalini„, o której mowa w kolejnych częściach tej strony. Przestudiowanie tej sekcji będzie przydatne w uświadomieniu sobie dlaczego medytacja działa w świetle tzw. nauki „niekonwencjonalnej” lub też nauki „wyprzedzającej” (in. protoscience).

Gateway Experience i Hemi-Sync: Fazowanie lub Dostrajanie Mózgu

Gateway Experience jest systemem treningowym, który dzięki zwiększeniu siły, spójności i skupienia amplitudy częstotliwości fal mózgowych (pomiędzy lewą i prawą półkulą) pozwala uzyskać rozpatrywany odmienny stan świadomości. Dzięki temu, możliwe jest wyjście poza sferę fizyczną i zarazem oderwanie się od ograniczeń czasu i przestrzeni, a tym samym uzyskanie dostępu do różnych poziomów intuicyjnej wiedzy, którą oferuje wielowymiarowa rzeczywistość.

To co jednak odróżnia system Gateway Experience od medytacji to wykorzystanie techniki dźwiękowej synchronizacji półkul mózgowych Hemi-Sync (in. synchronizacji hemisferycznej), która została zdefiniowana przez TMI jako stan świadomości, w którym wzorce EEG obu półkul są równe pod względem amplitudy i częstotliwości. Ten osiągnięty dzięki Hemi-Sync stan koherencji świadomości pojawia się stosunkowo rzadko i trwa zaledwie chwilę. Aczkolwiek, istnieją sposoby na to, aby go wydłużyć i podtrzymać, wykorzystując do tego podstawowe taśmy Instytutu, jak np. „Focus 3”.

W trakcie badań wpływu systemu taśm Monroe na fale mózgowe TMI zauważyło, że taśmy pobudzają skupianie energii mózgu w coraz węższe pasmo częstotliwości, które może zostać zmierzone podobnie jak w przypadku żarówki gdzie wartość podaje się w watach. Tego typu skupienie można porównać do jednego punktu uwagi (jednopunktowości i uważności), czyli ograniczenia uwagi do pojedynczego punktu jak np. w systemie filozofii indyjskiej (ang. one pointedness) lub do stanu pojedynczego skupienia, czyli myślenia o jednym celu (ang. single mindedness)  — czyli generalnie do absolutnego wyciszenia i koncentracji, aby rozproszenie nie wzięło nad nami góry. Dzięki czemu, w miarę postępów i dzięki wchodzeniu w kolejne taśmy (poza podstawowe „Focus 3”) następuje stopniowy wzrost wielkości fal mózgowych, który jest odzwierciedleniem mocy lub energii mózgu.

Dokładniej rzecz ujmując, w stanach rozszerzonej świadomości prawa półkula ludzkiego mózgu w swoim holistycznym, nieliniowym i niewerbalnym trybie funkcjonowania działa jako główna macierz lub też receptor dla swojego holograficznego wejścia. Podczas gdy lewa półkula, pracując w fazie koherencji z półkulą prawą, zapewnia macierz drugorzędną poprzez zastosowanie binarnej (podobnej do komputera) metody funkcjonowania, polegającej na sprawdzaniu kolejnych danych, porównywaniu i redukowaniu ich do dwuwymiarowej formy.

Analogia do Lampy i Lasera

Chcąc wyjaśnić proces związany z użyciem Hemi-Sync, TMI posługuje się analogią, w której ludzki umysł pozostający w swoim naturalnym stanie można porównać do lampy, która wydatkuje energię zarówno w postaci ciepła jak i światła. Robi to jednak w chaotyczny i niespójny sposób, co sprawia, że energia rozprasza się na stosunkowo dużym obszarze o ograniczonej głębokości. Jednakże, jeżeli ten sam umysł znajdzie się pod wpływem dyscypliny narzuconej przez Hemi-Sync to będzie on bardziej przypominał laser, którego wiązka jest skupiona i tworzy zdyscyplinowany strumień światła. Energia jest wówczas rzutowana spójnie i dotyczy to zarówno częstotliwości jak i amplitudy. W takiej sytuacji powierzchnia takiej wiązki laserowej zawiera miliardy razy więcej skoncentrowanej energii niż obszar o tej samej wielkości, znajdujący się na powierzchni słońca.

Gateway Experience zakłada, że w momencie gdy częstotliwość i amplituda ludzkiego mózgu stają się spójne to możliwe jest przyspieszenie obu tych parametrów w taki sposób, aby mózg po chwili rezonował na coraz wyższych poziomach wibracji. W takiej sytuacji umysł może wprowadzić się w stan koherencji lub synchronizacji z bardziej złożonymi i rzadszymi poziomami energii wszechświata. Dzięki czemu, umysł działający na coraz bardziej wysublimowanych poziomach jest zdolny do przetwarzania otrzymanych w ten sposób informacji. Dzieje się to przy wykorzystaniu do tego tej samej macierzy podstawowej, która używana jest do nadawania sensu zwykłym fizycznym bodźcom zmysłowym i zarazem do uzyskania znaczenia w kontekście poznawczym. Tego typu informacja postrzegana jest zwykle wizualnie  — w postaci symboli, ale może też być odbierana jako zdumiewające przebłyski holistycznej intuicji lub też jako konkretny scenariusz rozwoju wydarzeń w postaci bodźców wzrokowych i słuchowych.

Częstotliwościowa Odpowiedź Wywołana

Aby osiągnąć efekt synchronizacji półkul mózgowych, Hemi-Sync wykorzystuje zjawisko znane jako częstotliwościowa odpowiedź wywołana (ang. Frequency Following Response, FFR), które polega na określonej reakcji mózgu na sygnał dźwiękowy. W takim przypadku, osoba słyszy dźwięk emitowany z częstotliwością naśladującą jedną z tych związanych z funkcjonowaniem ludzkiego mózgu. Dzięki temu mózg zaczyna dążyć do tego, aby dostosować swoje fale mózgowe imitując tym samym ten sam wzór częstotliwości. W związku z czym, jeśli osoba jest całkowicie świadoma, ale słyszy częstotliwości zbliżone do fal mózgowych na poziomie Theta, to mózg bez udziału świadomości będzie próbował zmienić wzorzec fal ze standardowego poziomu Beta do poziomu Theta. A z uwagi na to, że poziom Theta jest ściśle powiązany ze snem, dany użytkownik może przejść od stanu pełnego czuwania do snu. Pod warunkiem, że użytkownik nie będzie stawiał świadomego oporu w chwili, gdy mózg będzie dążył do zestrojenia swojej częstotliwości z tą, którą słyszy podczas nagrania (fale Theta są charakterystyczne również dla stanu medytacji).

Omawiane częstotliwości fal mózgowych znajdują się jednak poza spektrum dźwięków słyszalnych przez ucho ludzkie w czystej postaci. W związku z czym, Hemi-Sync musi wytwarzać je bazując na innym zjawisku znanym jako zdolność mózgu do różnicowania częstotliwości „dudnienia” (wykorzystując tzw. dudnienia różnicowe [ang. binaural beat]). Czyli sytuacji, w której ludzki mózg poddany jest działaniu jednej częstotliwości w lewym uchu, niższej o 10 Hz oraz drugiej słyszalnej częstotliwości odbieranej przez ucho prawe. Dzięki temu, mózg zamiast „słyszeć” którąkolwiek z tych dwóch częstotliwości wybiera trzecią opcję i wychwytując różnice między nimi „słyszy” częstotliwość dudnienia. Częstotliwościowa odpowiedź wywołana i dudnienia różnicowe to zjawiska, które system Gateway poprzez Hemi-Sync wykorzystuje do wprowadzania różnych częstotliwości odtwarzanych z dźwiękiem słyszalnym na podprogowym i marginalnym poziomie.

Celem całego ćwiczenia jest rozluźnienie lewej półkuli mózgu, wprowadzenie ciała fizycznego w wirtualny stan snu, a także doprowadzenie lewej i prawej półkuli do spójności w warunkach sprzyjających generowaniu coraz wyższej amplitudy i częstotliwości fal mózgowych. Dodatkowo, wraz z innymi dźwiękami (jak np. fale morskie) wprowadzane są niekiedy podprogowe i dźwiękowe sugestie Roberta Monroe, aby zamaskować częstotliwość tam, gdzie jest to pożądane. W ten sposób system Gateway stara się dostarczyć użytkownikowi narzędzia, dzięki którym będzie on w stanie zmieniać świadomie poziom swojej świadomości, wykorzystując do tego własną wolę. Wobec tego, dzięki używaniu taśm regularnie, a także przy pomocy intuicyjnych rozwiązań można uzyskać dostęp do nowych kategorii informacji, niedostępnych dla stanu zwykłej świadomości.

Rola Rezonansu

Osiągnięcie koherencji mózgu wywołanej wprowadzanymi przez słuchawki stereo częstotliwościami dudnienia jest tylko jednym z powodów, dzięki którym system Gateway rzeczywiście działa. Dodatkowo, system daje możliwość osiągnięcia przez użytkownika tzw. fizycznej ciszy, charakterystycznej dla głębokich transcendentalnych stanów medytacyjnych. Cisza ta zmienia całkowicie podstawowy wzorzec rezonowania związany z częstotliwościami dźwiękowymi emitowanymi przez ciało człowieka. Podobnie, praktykowana wystarczająco długo joga, ZEN czy właśnie medytacja transcendentalna wpłyną na częstotliwość dźwięku z jaką ludzkie serce rezonuje wewnątrz całego ciała.

Zmiana ta spowodowana jest wyeliminowaniem tego, co medycyna nazywa echem rozwidlenia. W efekcie czego, dźwięk bicia serca może synchronicznie poruszać się w dół i w górę układu krążenia w harmonijnym rezonansie około siedmiu razy na sekundę. A dzięki czemu, taśmy Gateway wprowadzą ciało w stan przypominający sen.

Ten głęboki stan relaksacji sprawia, że zmniejsza się siła i częstotliwość z jaką serce pompuje krew do aorty, efektem czego następuje powolne zanikanie echa rozwidlenia. W ten sposób powstaje regularny, rytmiczny wzór fali sinusoidalnej, która odbija się echem w całym ciele i wznosi się do głowy w ciągłym i nieprzerwanym rezonansie. Podczas gdy, amplituda tej sinusoidy mierzona czułym przyrządem (np. sejsmografem) jest średnio trzy razy większa od średniej głośności dźwięku generowanego przez serce podczas normalnej pracy.

Można tutaj zauważyć, że medytacja transcendentalna działa w dość zbliżony sposób. Technika ta charakteryzuje się tym, że intensywna koncentracja na procesie pobierania energii wzdłuż rdzenia kręgowego skutkuje powstawaniem fal akustycznych w komorach mózgu. Następnie fale te są kierowane do substancji szarej w korze mózgowej w prawej półkuli. Dzięki czemu, fale te pobudzają i polaryzują korę w taki sposób, że ma ona tendencję do przewodzenia sygnału wzdłuż homunkulusa, zaczynając od palców stóp i przebiegając dalej.

Innymi słowy, efektem takiej długotrwałej praktyki medytacji są akustyczne fale stojące, które powstają w wyniku zmiany rytmu serca. Fale te uaktywniają tzw. współczulne wibracje (ang. sympathetic vibrations) w ścianach wypełnionych płynem jam, w III (trzeciej) oraz w bocznych komorach mózgu. Z kolei, stany błogości opisywane przez osoby, u których Kundalini zatoczyło pełną pętlę wzdłuż półkul można wyjaśnić jako samostymulację ośrodków przyjemności w mózgu, będącą skutkiem obiegu prądu wzdłuż kory czuciowej. Dlatego też większość opisanych objawów zaczyna się po lewej stronie ciała, co bez cienia wątpliwości oznacza, że wspomniany rozwój odbywa się w prawej półkuli.

Zazwyczaj do podniesienia Kundalini potrzeba wielu lat medytacji obejmującej intensywną koncentrację i praktykę (jednakże, w kolejnej części my dokonamy tego w ciągu 7 tygodni z takim samym efektem). Warto w tym miejscu nadmienić, że w niektórych przypadkach ekspozycja przez dłuższy czas na mechaniczne lub akustyczne wibracje o częstotliwości 4-7 Hz (cykli na sekundę) może spowodować ten sam efekt. Tego typu zjawisko można więc uzyskać np. poprzez jazdę samochodem, którego zawieszenie wraz z układem foteli wytwarza konkretny zakres drgań lub też dzięki działaniu częstotliwości spowodowanych np. przez kanał klimatyzacji. W takiej sytuacji, skumulowany efekt tych wibracji może zapoczątkować spontaniczną sekwencję Kundalini u osób, które mają szczególnie wrażliwy układ nerwowy.

Stymulacja Mózgu

Omawiany model biomedyczny pokazuje wyraźnie, że rezonans ma duże znaczenie, ponieważ przenoszony jest bezpośrednio do mózgu i na niego oddziałuje, a tym samym drgania te są odbierane i przekazywane do mózgu za pośrednictwem wypełnionych cieczą komór (III i lewej, które są umiejscowione nad pniem mózgu). W następnej kolejności generowany jest impuls elektromagnetyczny, który stymuluje mózg do zwiększenia amplitudy i częstotliwości fal mózgowych.

Ponadto, mózg otoczony jest ciasną błoną nazywaną oponą twardą, która jest zabezpieczona przez cienką warstwę płynu znajdującą się pomiędzy nią, a czaszką. Dlatego też, takie spójne drgania (tworzące efekt rezonansu) wytwarzane przez ludzkie serce bijące w stanie głębokiego odprężenia docierają do warstwy płynu otaczającej mózg. Tworząc tym samym rytmiczny wzorzec, w którym mózg porusza się w sposób ciągły w górę i w dół o około 0,005 do 0,010 mm. Zdolność organizmu do podtrzymywania tego ruchu (pomimo minimalnego poziomu pożytkowanej na ten cel energii) wynika z samowzmacniającego się charakteru zachowania rezonansowego. Wynikiem czego, całe ludzkie ciało oparte na własnym mikroruchu funkcjonuje jako dostrojony system wibracyjny, który przekazuje energię w zakresie 6,8-7,5 Hz do ziemskiej jonosfery, która rezonuje z częstotliwością 7-7,5 Hz.

Podsumowując, program Gateway został zaprojektowany w taki sposób, aby dość szybko wprowadzać układ nerwowy w stan głębokiego spokoju i relaksu. Efektem czego ciśnienie krwi zaczyna się obniżać, co sprawia, że zarówno układ krążenia jak i szkielet oraz wszystkie inne układy i organy zaczynają drgać spójnie z częstotliwością 7-7,5 Hz cykli na sekundę. Powstały w ten sposób rezonans tworzy regularną, powtarzalną falę dźwiękową, która rozchodzi się w harmonii z polem elektrostatycznym Ziemi¹.

Częstotliwość Ziemi¹ (również rezonans Schumanna): Ziemia rezonuje z częstotliwością około 7,5 cykli na sekundę (przyjmijmy, że jest to dolna granica tego rezonansu). Częstotliwość tę można obliczyć, dzieląc obwód planety przez prędkość światła — tj. prędkość 186 tysięcy 300 mil na sekundę, podzielone przez obwód planety wynoszący 25 tysięcy mil, daje wartość około siedem i pół cykli na sekundę.

Wyrównywanie (lub Dostrajanie) Energii

W momencie, gdy ludzkie ciało działa na zasadzie takiego spójnego oscylatora wibrującego w harmonii ze znajdującym się wokół niego elektrostatycznym medium, poszczególne ćwiczenia wchodzące w skład taśm Gateway Experience dodatkowo wymuszają na użytkowniku zwiększanie się pola energetycznego otaczającego jego ciało. Odbywa się to poprzez wyrównywanie energii (lub dostrajanie) do pola Ziemi z uwagi na zdolność organizmu do rezonowania z tym polem.

Dzięki temu, pole energetyczne ciała staje się jednorodne z otaczającym je środowiskiem, a cały proces sprzyja przemieszczaniu się siedziby świadomości do tegoż środowiska. Po części dzieje się tak z uwagi na to, że dwie elektromagnetyczne mediany są teraz jednym kontinuum energetycznym. W ten sposób, ten sam proces odpowiadający za przeniesienie mózgu do stanu skupionej koherencji i spójności (czyli do coraz wyższych poziomów częstotliwości i amplitudy, tak aby wprowadzić analogiczne częstotliwości do wszechświata w celu zebrania danych), sprzyja jednocześnie podniesieniu poziomów energii ciała do punktu, którego osiągnięcie umożliwi użytkownikowi doświadczenie ruchu poza ciałem (OOBE) w świecie równoległym  — o ile jest on na to gotowy (przeważnie, gdy wyzbędzie się lęku i strachu).

Ponadto, rezonując z elektromagnetyczną sferą Ziemi ciało ludzkie wytwarza zaskakująco potężną falę nośną, która wspomaga umysł w komunikacji z innymi umysłami (świadomościami), które są podobnie dostrojone.

Energia w Ruchu i w Spoczynku

Zanim będziemy mogli przejść dalej należy zdefiniować, czym tak naprawdę jest materia. Musimy pamiętać, że ruch nie jest wyłącznie cechą materii żywej, ponieważ nie ma materii pozostającej w absolutnym bezruchu. Każdą jej formę (nawet pozornie nieruchomą) charakteryzuje ruch, ponieważ bez ruchu nie ma materii. Zatem, ruch jest warunkiem jej pojawienia się.

W związku z czym, materia stała w ścisłym rozumieniu tego słowa najzwyczajniej nie istnieje. Struktura atomowa składa się z drgających siatek energetycznych, które krążą z niezwykle dużą prędkością. Dla przykładu siatka energetyczna, z której składa się jądro atomu wibruje z częstotliwością około 10²² Hz, a żywa komórka w ludzkim ciele drga z częstotliwością około 10³ Hz. Wobec czego, całe ciało człowieka, jego mózg oraz wszystko inne, podobnie jak otaczający nas wszechświat, jest niczym innym, jak niezwykle złożonym systemem połączonych ze sobą pól energetycznych. A co za tym idzie, atomy i cząsteczki, z których składa się ludzkie ciało i rzeczywistość, nieustannie wibrują, zderzają się i poruszają. Tak zwane stany materii są w rzeczywistości wariancjami stanu energii, a ludzka świadomość jest funkcją interakcji energii w dwóch przeciwnych stanach, tj. ruchu i spoczynku.

Świadomość jest zatem zasadą organizującą i podtrzymującą, która nadaje pewną siłę oraz dostarcza wytyczne. Tak, aby utrzymać energię w ruchu w danym zbiorze parametrów oraz aby powstała konkretna rzeczywistość. Natomiast, kiedy świadomość osiąga wystarczający stan zaawansowania, w którym może siebie postrzegać, (tj. swój własny hologram) to osiąga ona punkt samopoznania i zarazem samoświadomości (w pewnym sensie analogicznie do nowonarodzonego człowieka).

Holograficzna Natura Wszechświata

W konsekwencji, hologram jest szczególnego rodzaju systemem optycznego przechowywania informacji, w którym każda część obrazu zawiera w sobie cały obraz w formie skondensowanej — tj. część jest zawarta w całości, a całość w każdej części.

Część Koduje Całość

W celu wyjaśnienia omawianej koncepcji holograficznej możemy posłużyć się również następującym przykładem. Wyobraźmy sobie człowieka wygłaszającego przemówienie w audytorium. To, że jesteśmy w stanie go dostrzec (czyli zarejestrować odbijające się od niego światło) spowodowane jest tym, że jego obraz jest zawsze obecny w każdym punkcie pola światła. Zatem wszystkie “obszary” takiego przemawiającego człowieka (jego ciało, nos, uszy, palce, itd.) są obecne w pomieszczeniu w każdej skali. Innymi słowy, w holograficznym polu światła pojawia się powtarzalny wzór we wszystkich skalach obrazu, przetwarzający się aż do punktu, w którym znajdują się oczy obserwatora. Zatem, jego wizerunek odwzorowany jest na każdej powierzchni linii wzroku. W praktyce, taki wzór falowy obrazu zapisany jest w każdym punkcie wszechświata.

Innymi słowy, obraz obecny w całości w każdym punkcie pola światła jest cechą charakterystyczną dla obrazu holograficznego. W konsekwencji, u podstaw hologramu stoi również jego wydajność. Ponieważ miliardy bitów informacji mogą być przechowywane na niewielkiej przestrzeni, tworząc żywy wzór, w którym informacja o całości jest obecna w każdym punkcie. A co za tym idzie, nasze ciała oraz środowisko, w którym żyjemy współdziałają w ciągłej wymianie energii i informacji, a uniwersalny hologram nieustannie informuje nas o całości i pełni wszechświata oraz o stale rosnących poziomach złożoności.

Matryca Świadomości

Zgodnie z teoriami głoszonymi przez neurobiologa Karla Pribrama oraz fizyka Davida Bohma, umysł człowieka również jest hologramem, który dostraja się do uniwersalnego hologramu wykorzystując do tego celu wymianę energii. W ten sposób osiąga on stan zwany świadomością. Cały proces wygląda w następujący sposób.

Energia przechodzi przez różne aspekty uniwersalnego hologramu i jest postrzegana przez pola elektrostatyczne, z których składa się ludzki umysł. Przenoszone obrazy holograficzne są wówczas rzutowane na te elektrostatyczne pola umysłu i rozumiane w zakresie, w jakim pole działa z częstotliwością i amplitudą potrzebną do zharmonizowania się ze wzorem fali nośnej przechodzącej przez nią energii. Następnie umysł próbuje nadać sens temu, co komunikuje do niego obraz holograficzny. Aby tego dokonać, porównuje on otrzymany obraz z “samym sobą”. A konkretnie, porównanie dotyczy tej części własnego hologramu, która stanowi pamięć.

W związku z tym, wbrew powszechnej opinii to nie mózg wytwarza świadomość, lecz świadomość tworzy wizerunek lub też iluzję mózgu.

Doświadczenie Poza Ciałem (Out-of-Body Experience, OOBE)

Jak wykazano wyżej, ludzka świadomość przy odpowiedniej praktyce może wykroczyć poza wymiar czasu i przestrzeni oraz sprzęgać się z systemami energetycznymi z innych wymiarów. Proces ten można jednak ulepszyć jeśli świadomość zostanie w dużej mierze oddzielona od ciała przed dokonaniem tejże próby.

Uściślając, kiedy dana osoba osiągnie wprawę i tym samym dojdzie do punktu, w którym będzie zdolna do odłączenia się od czasu i przestrzeni, ale znajdując się poza ciałem, to zyska ona przewagę w postaci możliwości „przeskakiwania” części swojej rozszerzonej świadomości, od punktu wyjścia położonego znacznie „bliżej” wymiarów, z którymi dana osoba pragnie się skomunikować. Reasumując, jeśli zaczyna się z „wyższego pułapu” to część świadomości zaangażowana w “wyskakiwanie” będzie miała więcej czasu na interakcję z wymiarami spoza czasoprzestrzeni. Jest to spowodowane tym, że mniej czasu będzie potrzebne w celu przemieszczania się pomiędzy przejściowymi lub pośrednimi warstwami.

Ponadto, w sytuacji w której dana osoba jest w stanie dokonać projekcji swojej świadomości poza czasoprzestrzeń, będzie ona miała naturalnie tendencję do wprowadzania własnej częstotliwości do środowiska, na które została wyeksponowana. Zwiększy to znacząco zakres modyfikacji, jakie mogą zostać dokonane w stanie odmiennej świadomości w celu osiągnięcia wyższego punktu skupienia oraz bardziej wyrafinowanego wzoru oscylacyjnego. Rezultatem tych zmian będzie samowzmacniający się proces polegający na tym, że im dalej świadomość (przebywająca poza ciałem) będzie rzutowana poza wymiar czasoprzestrzenny, tym bardziej zwiększy się jej poziom produkcji energii, a tym samym zwiększy się możliwość jeszcze dalszych podróży.

Płynie z tego wniosek, że osiągnięty stan poza ciałem może być uważany za niezwykle skuteczny sposób przyspieszania procesu rozszerzonej świadomości i łączenia się z wymiarami znajdującymi się poza czasoprzestrzenią. Zatem osoba praktykująca technikę Gateway (lub medytację) ma do wyboru dwie opcje. Pierwszą z nich jest skoncentrowanie się na osiągnięciu doświadczenia poza ciałem i wykorzystaniu tego fenomenu. Druga zaś to skupienie całych swoich wysiłków na rozszerzaniu swojej świadomości wyłącznie z perspektywy ciała fizycznego. Z tym że, pierwsza opcja może zagwarantować znacznie szybsze i dużo bardziej zadowalające efekty aniżeli druga.

Warstwy Przejściowe i Pośrednie: Przekraczanie Limitów Czasu i Przestrzeni

Aby wyjaśnić w jaki sposób ludzka świadomość może wyjść poza ograniczenia czasu i przestrzeni należy najpierw zrozumieć czym jest czas i przestrzeń i zarazem wymiar, który ją tworzy, a który może zostać przekroczony. Fizycy definiują czas jako miarę energii lub siły w ruchu. Innymi słowy, jest to miara zmiany. Jednakże, aby energia mogła być w ruchu musi ona najpierw zostać w pewien sposób ograniczona (w ramach pewnego wzorca drgań) w taki sposób, aby ograniczenie to dawało jej zdolność do istnienia w określonym miejscu, a które można odróżnić od innych miejsc.

Z kolei Absolut, będąc świadomą energią w nieskończoności zajmuje w niej każdy wymiar, włączając czasoprzestrzeń i zarazem nasze fizyczne istnienie. Podobnie do naszych myśli, Absolutu nie da się zobaczyć, z uwagi na to, że nakłada się on na wszystko. Podobnie jak wiele przenikających się warstw i wymiarów przez które przenikają energie wszechświata, kierujące się z lub do stanu nieskończoności. Zatem, aby wejść do tych przenikających się wymiarów ludzka świadomość musi skoncentrować się z tak intensywną spójnością, że częstotliwość wzorca energii składająca się na tę świadomość (tj. wyjście fal mózgowych) może przyspieszyć do punktu, w którym wynikowy wzorzec częstotliwości (wyświetlony na oscyloskopie) przypominałby linię ciągłą. Osiągnięcie tego odmiennego stanu świadomości przygotowuje grunt pod percepcję wymiarów umiejscowionych poza czasem i przestrzenią ze względu na zasadę fizyczną, nazywaną długością Plancka.

Stanowi ona element mechaniki kwantowej i wynika z tego, że każda oscylująca częstotliwość (również fala mózgowa) osiąga dwa punkty całkowitego spoczynku, będące granicą każdej pojedynczej oscylacji, tzn. ruchu w górę lub w dół. Gdyby te punkty spoczynku nie istniały to uzyskanie oscylującego wzorca fali byłoby niemożliwe. Punkty spoczynku są konieczne, by energia mogła zmienić kierunek i zarazem kontynuować drganie w sztywno określonych granicach. Dzięki czemu, kiedy wibrująca energia na nieskończenie krótką chwilę osiąga jeden z dwóch punktów spoczynku, to pojawia się możliwość “wyskoczenia” poza czasoprzestrzeń i “dołączenie” do nieskończoności.

Moment, w którym energia wykracza poza czasoprzestrzeń ma miejsce, gdy prędkość oscylacji spada poniżej 10^-35 m długości Plancka. Według mechaniki kwantowej, kiedy odległości spadają poniżej długości Plancka w zasadzie wkraczamy w nowy świat. Wobec czego, wzór fal ludzkiej świadomości osiąga tak wysoką częstotliwość, że wzorzec „wyskakiwania” zbliża się do siebie na odległość umożliwiającą zachowanie w nim wirtualnej ciągłości. W takim przypadku część świadomości utrzymuje swoją funkcję polegającą na zbieraniu informacji, czyli także z wymiarów znajdujących się pomiędzy czasoprzestrzenią, a Absolutem. W tej sytuacji, ten niemal ciągły wzorzec „wyskakiwania” znajduje się w ciągłej fazie poniżej długości Plancka, lecz przed osiągnięciem stanu całkowitego spoczynku. Dzięki czemu ludzka świadomość przechodzi przez zwierciadło czasoprzestrzeni na wzór Alicji rozpoczynającej podróż do krainy czarów.

W związku z tym, Gateway Experience oraz technika Hemi-Sync to narzędzia zaprojektowane w taki sposób, by przy systematycznym i cierpliwym użytkowaniu umożliwić ludzkiej świadomości ustanowienie spójnego wzorca percepcji w tych wymiarach, w których obowiązują prędkości poniżej długości Plancka. Osiągnięcie tego jest możliwe bez względu na to czy dana osoba będzie w ciele fizycznym, czy też zrobi to po oddzieleniu swojej świadomości od ciała.

Cząstki Elementarne

Sposób w jaki zachowują się cząstki elementarne i jak komunikują się ze sobą jest doskonałym przykładem zjawiska „wyskakiwania” omawianego w poprzednich akapitach. Dotyczy to sytuacji, gdy pola energetyczne cząsteczek elementarnych zostają “porwane lub zassane” na skutek zderzenia ze sobą. W tym przypadku komunikacja przekracza prędkość światła ponieważ zachodzi podczas fazy „wyskakiwania” w oscylacji pól energetycznych składających się na dane cząstki elementarne. Nie stoi to więc w sprzeczności z teorią względności Einsteina, ponieważ komunikacja odbywa się poza wymiarem czasu i przestrzeni do którego teoria Einsteina jest ściśle ograniczona.

Wobec tego, teoria kwantowa postuluje efekt oddalonego bardzo daleko bliźniaka syjamskiego, w którym dwie cząstki elementarne zderzają się tworząc tzw. splątanie kwantowe. Dzięki temu, nawet jeżeli cząsteczki znajdują się w odległości wielu galaktyk od siebie to reagują one zawsze natychmiast na swoje działania. Łamiąc w ten sposób ograniczenie teorii względności do prędkości większych niż prędkość światła. Rzeczywiście, podejmując próby ilościowego określenia tego, co wiadomo o zachowaniu energii w wymiarach znajdujących się poza czasoprzestrzenią, CIA wspomina o odważnych fizykach (dla przypomnienia raport pochodzi z 1983 roku), którzy pracują nad hipotetycznymi cząstkami (zwanymi tachionami), które mogą poruszać się z prędkościami większymi niż prędkość światła, gdzie prędkość tachionów zaczyna się nieco powyżej prędkości światła i sięga aż do nieskończonych wartości.

Wymiary Pośrednie

Postulując zasadność twierdzenia, że składające się na świadomość formy energii mogą wykroczyć poza wymiar czasoprzestrzeni, musimy również zwrócić uwagę na formy energii, które “zasiedlają” wymiary położone pomiędzy czasoprzestrzenią, a Absolutem. W ten sposób będziemy mogli lepiej postrzegać formę, jaką przybiera rzeczywistość spotykana w tych pośrednich wymiarach.

Związek przyczynowo-skutkowy między wydarzeniami załamuje się; ruchy stają się raczej szarpane, niż płynne. Czas i przestrzeń mogą stać się ziarniste lub masywne. Cząsteczka materii może przenikać przestrzeń w dowolnym kierunku, niekoniecznie w sposób zsynchronizowany z jednostką czasu. Krótko mówiąc, para zdarzeń będzie miała miejsce w czasie lub przestrzeni, przy czym zdarzenia te nie będą powiązane przyczynowo, lecz poprzez losowe fluktuacje.

Innymi słowy, wewnątrz naszego wymiaru czasoprzestrzeni, w którym oba pojęcia stosuje się w sposób jednolity, istnieje proporcjonalna relacja między nimi. Dana przestrzeń może być przemierzona przez energię poruszającą się w formie cząstek lub fal w określonym czasie oraz określonej prędkości, a relacja ta jest uporządkowana i przewidywalna. Nie wszędzie jednak wygląda to tak samo. W wymiarach pośrednich znajdujących się poza czasoprzestrzenią, ograniczenia nałożone na energię nie są jednolite jak w świecie fizycznym. Istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że napotkamy tam niezliczoną ilość różnych zniekształceń i nieścisłości. Warto więc się na to przygotować i nastawić, że nasze zgrabne założenia dotyczące relacji między czasem, a przestrzenią jakie znamy z tego wymiaru nie będą miały tam zastosowania. Jednak jeszcze ważniejsze jest to, że pozostawienie za sobą wymiaru czasu i przestrzeni otwiera nam drogę zarówno do przeszłości jak i przyszłości.

Absolut w Szerszej Perspektywie

Podsumowując główne aspekty tej intelektualnej podróży z czasoprzestrzeni do “królestwa” Absolutu, poprzednio omówiony został niewiarygodnie złożony hologram, który tworzony jest poprzez przecięcie się wzorców energii generowanych przez całość, czyli przez wszystkie wymiary wszechświata wliczając czasoprzestrzeń. Zauważyliśmy także, że nasze umysły stanowią pola energetyczne, które oddziałują z różnymi aspektami tego hologramu chcąc w ten sposób wyciągnąć wnioski z informacji przetwarzanych przez lewą półkulę naszego mózgu. Co w efekcie redukuje owe informacje do formy, którą wykorzystujemy w procesie nazywanym myśleniem. Stwierdzono również, że hologram ten jest aktywną i energetyczną formą i zarazem skończonym ucieleśnieniem nieskończonej świadomości Absolutu, tj. ogromnej puli energii w stanie doskonałego spoczynku, na której nawarstwia się fizyczny wszechświat i zarazem, z której się wywodzi.

Można pokusić się tutaj o analogię do głębokiego morza i porównać nieruchome głębiny z wymiarem Absolutu (stanem spoczynku), a burzliwe fale na powierzchni do dobrze nam znanego wszechświata materialnego. Podczas gdy, lekko wzburzone prądy morskie znajdujące się pomiędzy burzliwą warstwą, a całkowicie nieruchomą głębią reprezentują energię w trakcie przechodzenia w stan spoczynku (tzn. zbliżania się do nieskończoności) lub w momencie wychodzenia ze stanu spoczynku.

Nasze Miejsce w Czasie

Według CIA obserwowane rozmieszczenie galaktyk sugeruje, że nasz wszechświat znajduje się blisko wierzchołka jaja (torusa) czyli dokładnie w punkcie, w którym materia zaczyna “opadać na siebie”. Jednocześnie, według badaczy jest to też wyjaśnienie powodu dla którego północne galaktyki oddalają się coraz szybciej. Z uwagi na to, że zostały one “porwane” przez załamanie strumienia energii i pociągnięte w kierunku odległego końca kosmicznego jaja. Jednakże, ten wniosek nie jest poprawny.

Wyjaśnienie do zdjęcia: Na zdjęciu powyżej w środku brakuje czarnej dziury, którą widać z kolei na zdjęciu poniżej. W tym miejscu należy również podkreślić, że zastanawiając się nad tym co było pierwsze jajko czy kura to jak możemy zaobserwować jajko jest to pierwotny wzór, podczas gdy kura jest to dużo bardziej złożona geometria oraz organizm.

W tym kosmicznym jaju, a także w każdym innym punkcie rzeczywistości warstwami rozłożony jest Absolut, który utrzymuje radiacje jądra, z którego “wypłynął” oryginalny strumień materii. Ów strumień materii przemieszcza się spiralnie po jajowatej strukturze w kierunku miejsca swojego przeznaczenia, czyli do wewnątrz czarnej dziury. Gdzie ponownie zostanie wchłonięty przez promieniujące jądro, a następnie trafi do Absolutu generując wzór zniekształceń wewnątrz kosmicznego jaja stanowiący uniwersalny hologram (torus). Torus generowany jest przez światło we wszystkich fazach “czasu” jednocześnie, przez co odzwierciedla on rozwój wszechświata w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości (jaki byłby widziany z naszej szczególnej perspektywy w fazie czasu, w której się znajdujemy).

Zastanawiając się nad tym modelem można dostrzec w jaki sposób ludzka świadomość, doprowadzona do odmiennego, skupionego stanu jest w stanie pozyskiwać informacje dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Jest to możliwe ponieważ wszystkie wymienione przedziały czasowe istnieją równocześnie w uniwersalnym hologramie. A konkretnie w przypadku przyszłości, wszystkie konsekwencje przeszłości i teraźniejszości można dostrzec w formie “nakładania” się na hologram, dzięki czemu można przewidzieć przyszłość lub też zobaczyć ją z całkowitą dokładnością.

Co więcej, można również zobaczyć jak implozja wzorców energii krzyżowałaby się tworząc niewiarygodnie złożony hologram/torus o kształcie spirali odzwierciedlającej wielowymiarowy, rozwijający się wzorzec ewolucji. W którym wszystkie ruchy energii składające się na wszechświat pozostawiają po sobie ślad, opowiadając tym samym swoją historię w jednostce czasu.

Świadomość w Szerszej Perspektywie

W powyższych sekcjach ustaliliśmy, że ludzka świadomość jest zdolna do oddzielenia się od fizycznej rzeczywistości, a także, że może ona współdziałać z różnymi inteligentnymi bytami w innych wymiarach wszechświata. Ponadto, jest ona zarówno wieczna jak i naznaczona koniecznością powrotu do Absolutu. Więc pozostaje odpowiedź na pytanie, co się wtedy dzieje?

Ponieważ pamięć jest funkcją świadomości ma ona również wieczny charakter. Wobec tego, gdy świadomość powraca do Absolutu (według mojej wiedzy po naszej śmierci jest to najpierw tzw. „Naddusza²„), to przynosi ona ze sobą wszystkie zgromadzone wspomnienia z doświadczania danej rzeczywistości. Co więcej, powrót świadomości do Nadduszy czy Absolutu nie oznacza zakończenia odrębnego bytu, który był przez tę świadomość zorganizowany i utrzymywany w danej rzeczywistości. Wskazuje się raczej zróżnicowaną świadomość, która łączy się i uczestniczy w uniwersalnej świadomości oraz nieskończoności Absolutu, nie tracąc przy tym swojej odrębnej tożsamości i nagromadzonej wiedzy, którą zapewniają wspomnienia.

Naddusza²: Jest to nasza nadrzędna świadomość, z której wywodzą się poszczególne dusze, a także nasze Wyższe Ja³. Naddusza jest zatem źródłem wielu dusz, które mogą doświadczać różnych rzeczywistości w różnych wymiarach.
Wyższe Ja³: Jest to nasza niefizyczna, duchowa esencja, która m.in. kieruje nas ku realizacji naszego najwyższego potencjału poprzez intuicję, ekscytację i inspirację. Różnica między Nadduszą, a Wyższym Ja polega na ich funkcjach i poziomach świadomości, w których operują. Więcej na ten temat można dowiedzieć się w części pt. Świat Astralny: Słowniczek Pojęć oraz Techniki Wychodzenia z Ciała.

Aczkolwiek, w swoich kolejnych etapach ewolucji (tj. po śmierci ciała materialnego) pamięć w tradycyjnym rozumieniu przestaje być potrzebna. Zamiast tego, przekształca się w formę uniwersalnej wiedzy, która jest dostępna w każdej chwili i dostosowana do tego, co w danym momencie jest nam niezbędne do dalszego wzrostu świadomości oraz zrozumienia naszej roli w nieskończonej jedności Absolutu.

Innymi słowy, podobnie jak Absolut, istoty ludzkie posiadają formę „wzniesionej” świadomości. Jednak w przypadku Absolutu jest to funkcja energii i związanej z nią jakości świadomości w nieskończoności, tzn. wszechwiedza i wszechmoc w percepcyjnej jedności. Zatem, kiedy energia powraca do stanu całkowitego spoczynku wewnątrz Absolutu, to powraca ona do kontinuum świadomości, w magazynie nieograniczonej i nieprzemijającej percepcji, która tam się znajduje. Z kolei, im bardziej złożony jest dany system energetyczny w stanie „materialnym”, tym większą posiada on świadomość, aby utrzymać swoją rzeczywistość. Dlatego też, nasza świadomość jest tym zróżnicowanym aspektem uniwersalnej świadomości, która zamieszkuje w Absolucie. 

Uniwersalna świadomość odpowiada również za organizację wzorców energetycznych, które tworzą nasze ciało fizyczne i jest wyraźnie oddzielona i bardziej rozwinięta niż nasza świadomość. Nasza „główna” świadomość istnieje więc „poza” naszą rzeczywistością oraz poza granicami czasoprzestrzeni, zatem podobnie jak Absolut nie ma początku ani końca. Rzeczywistość ma zarówno początek, jak i koniec ponieważ jest ograniczona czasoprzestrzenią. Z kolei, podstawowy kwant energii i związana z nim świadomość jest wieczna. Dlatego też, kiedy rzeczywistość się kończy to jej składowa energia zwyczajnie wraca do nieskończoności w Absolucie.

W zamian jednak świadomość ta uczestniczy we wszechwiedzącym, nieskończonym kontinuum świadomości, które jest charakterystyczne dla energii w wiecznym TERAZ. W związku z tym nasuwa się spostrzeżenie, że kiedy człowiek doświadcza stanu poza ciałem, w rzeczywistości dokonuje on projekcji tej wiecznej iskry świadomości i pamięci, która stanowi ostateczne źródło jego tożsamości. Natomiast, istotą tej projekcji jest umożliwienie świadomości “bawienia się” i pobierania nauk z wymiarów znajdujących się wewnątrz, jak i poza światem czasoprzestrzennym, w którym jego fizyczny składnik cieszy się krótkim okresem danej rzeczywistości.

Analiza i Ocena Procesu „Przejścia lub Bramy” (ang. Analysis and Assessment of Gateway Process):