„Prawo Jedności” głosi, że istnieje tylko Jeden (ang. „One”), a ten Jeden to Nieskończony Stwórca — w zamyśle którego każda część Stworzenia, paradoksalnie, zawiera całość jako swoje lustrzane odbicie ukazujące różne aspekty tego samego bytu.

Koncepcja jedności oznacza zatem, że całość istnienia (mimo swojego pozornego podziału na części) jest w rzeczywistości nierozerwalnie ze sobą połączona. W konsekwencji, każda taka indywidualna „jednostka” i zarazem każdy element Stworzenia (niezależnie od swojej formy czy funkcji) stanowi integralną część całości tworząc jednocześnie niepowtarzalny fragment niekończącej się rzeczywistości (żadna osoba na Ziemi nie posiada takiego samego odcisku palca, a także każdy z nas posiada również swój indywidualny i niepowtarzalny odcisk energetyczny).

Tak więc, w pozornie odseparowanych elementach istnieje głębokie połączenie z całością, co z kolei informuje nas o współzależności wszystkiego co istnieje. A ponieważ wszystko jest jednym, wszelkie objawienie się wielości jest starannie zaprojektowaną iluzją, aby dać Stwórcy możliwość poznania samego siebie zgodnie z filozoficzną maksymą „Know Thyself”.

Dawniej ludzie wyrażali ten paradoks poprzez symbol „Ouroborosa” — węża, który pożera własny ogon. Ouroborosowi przypisywano znaczenie nieskończoności, całości oraz wiecznej, cyklicznej natury i zarazem transformacji. W jego obrazie zawiera się zarazem paradoksalna myśl o autodestrukcji i jednoczesnej odnowie. Niczym oddech wszechświata, który cyklicznie odświeża całość informacji i powraca do nicości (wdech, wydech).

Symbol ten przypomina, że aby osiągnąć pełnię, człowiek musi zintegrować różne aspekty swojej osobowości — zarówno te świadome, jak i nieświadome, niepoznane części nas samych, będące źródłem zarówno chaosu, jak i kreatywności. Przypomina nam, że rozwój i odnowa wymagają nieustannej konfrontacji z własnymi słabościami, a proces przemiany niekiedy może być bolesny i zarazem wyzwalający. W jego kręgu zawiera się obietnica, że każda śmierć, zarówno metaforyczna, jak i rzeczywista, niesie w sobie zalążek nowego życia i nowe możliwości.

Poziomy Istnienia

¹Channeling (z ang. „kanałowanie”) — przekaz informacji drogą pozazmysłową (telepatycznie lub intuicyjnie) bezpośrednio do umysłu odbiorcy, za pośrednictwem stanu świadomości dostrojonego do wyższych częstotliwości mózgowych, takich jak fale Gamma. Channeling jest sposobem komunikacji z wyższymi poziomami świadomości, istotami duchowymi, kolektywami energetycznymi, innymi cywilizacjami lub naszym Wyższym Ja. Fale Gamma można osiągnąć również w stanie najwyższej ekscytacji i pełnego zaangażowania, kiedy jesteśmy tak skupieni i pochłonięci, że tracimy poczucie czasu. Aczkolwiek, pomijając uzurpatorów, pewne formy channelingu mogą (na pierwszy rzut oka) wydać się dość dziwne lub komiczne.

Według wielu channelling-ów¹ (lub przekazów), a konkretnie tych niesionych przez tzw. „Posłańców Prawa Jedności” nasza Oktawa Stworzenia (oktawa: okta=8[wedle siedem]) stanowi określoną formę doświadczenia i składa się z siedmiu gęstości (lub poziomów). Istoty, które nazywają siebie posłańcami prawa jedności stanowią tzw. wibracyjny kompleks pamięci danej grupy świadomości lub też pamięci społecznej, który stanowi jeden z etapów ewolucji świadomości każdej planety — do którego dąży również ludzkość.

Według tych przekazów obecnie znajdujemy się w trzeciej oktawie, która podobnie jak w muzyce (1. Do, 2. Re, 3. Mi, 4. Fa, 5. Sol, 6. La, 7. Si, 8. Do) stanowi pewien zakres częstotliwości — białe światło również rozszczepia się na 7 promieni, a także w ciele ludzkim istnieje 7 głównych czakr.

W konsekwencji, „ósma” gęstość jest początkiem pierwszej następnego Stworzenia i zarazem kolejnej oktawy doświadczenia. Stworzenie opiera się zatem o skalę muzyczną, w której ósma nuta również rozpoczyna nową oktawę. Pomiędzy siódmą i „ósmą” gęstością Stworzenie ponownie łączy się z Absolutem w bezczasowej i niemającej formy jedności. Omawiane gęstości istnieją bez końca, lecz trwają przez z góry określony „czas” bądź (będąc bardziej precyzyjnym) „cykl”. Wobec czego, kiedy dany cykl upłynie to wszyscy ci, którzy nauczyli się pewnej lekcji z danej gęstości będą mieli możliwość przejścia do kolejnej. Natomiast wszyscy ci, którzy nie nauczyli się lekcji będą powtarzali gęstość (tak długo aż zbiorą wszystkie pożądane doświadczenia). Co więcej, okres dla trzeciej gęstości Ziemi trwający około 26 000 lat dobiegł końca w 2012 roku.

Omawiane poziomy wszechświata zostały zawarte również w Biblijnym opisie Stworzenia świata w 7 dni, w judaistycznej Menorze jak i w Ziarnie Życia, które posiada 7 zazębionych w sobie okręgów czy też w fazach księżyca.

Cykle Oparte o Liczbę Dziewięć

Nasz wszechświat oparty jest o trójcę czy też tzw. triady harmoniczne (również trójdźwięki), oraz ich wielokrotności. W konsekwencji jednak, tak naprawdę to liczba 9 stanowi pewną granicę naszej rzeczywistości fizycznej. Możemy to sprawdzić na różne sposoby, jednym z nich jest cyfrowa redukcja prędkości światła do liczby 9.

Dodając cyfry liczby 186, 300 (mil na sekundę):
1 + 8 + 6 + 3 + 0 + 0 = 18
Następnie, dodając cyfry wyniku, otrzymamy liczbę 9:
1 + 8 = 9

Co więcej, nawet jeżeli przyjmiemy dokładniejszą prędkość światła, tj. 186, 282 (nie zaokrągloną) to również wynik będzie wynosił 9. Równocześnie, nie da się przekroczyć tej granicy sumując ze sobą wszystkie pozostałe cyfry, ponieważ zawsze wynik (przy redukcji) będzie wynosił maksymalnie liczbę 9 (tj. 1+1=2, 1+2… 8+8=18, 1+8=9).

Niestety, system metryczny zastąpił tzw. system imperialny, przez co trudniej jest dostrzec takie powiązania i analogie. W systemie metrycznym nie wychwycimy tej harmonii oraz subtelnych, symbolicznych związków z naturą rzeczywistości.

Co więcej, istnieje łącznie również 9 archetypów świadomości, których niestety naturalnie nie mamy świadomości istnienia (podobnie w religii chrześcijańskiej istnieje 9 Chórów Anielskich i zarazem hierarchii ważności). Przedstawia je m.in. starożytna figura geometryczna, tzw. „enneagram„.

1. Nadświadomość (lub Naddusza)

• Najwyższy poziom świadomości, będący źródłem wszystkich doświadczeń. Reprezentuje esencję jedności i wielowymiarowego istnienia. Może rozszczepiać swoją świadomość na indywidualne dusze.

2. Indywidualna Dusza

• Wyrażenie Nadświadomości w postaci indywidualnych bytów. Każda dusza wybiera specyficzne doświadczenia, w tym doświadczenia fizyczne.

3. Wyższy Umysł

• Niefizyczny aspekt umysłu, który posiada wielowymiarową perspektywę. Jest zdolny do postrzegania czasu jako jedności (przeszłość, teraźniejszość, przyszłość dzieją się równoczesne). Kieruje umysłem fizycznym, oferując „szerszy obraz”, jeżeli się na to otworzymy.

4. Poziom Szablonowy Rzeczywistości

• Hybryda świata fizycznego oraz Wyższego Umysłu. Poziom, gdzie tworzone są „szablony” rzeczywistości fizycznej. Łączy Wyższy Umysł z umysłem fizycznym poprzez wyobraźnię.

5. Umysł Fizyczny

• Obejmuje świadome, podświadome i nieświadome aspekty. Doświadcza trójwymiarowej przestrzeni i liniowego czasu. Funkcjonuje jedynie jako odbiornik informacji z wyższych poziomów.

6. Nieświadomy Umysł

• Poziom najbliżej Wyższego Umysłu w strukturze umysłu fizycznego. Zawiera systemy wierzeń, które wpływają na emocje i myśli.

7. Podświadomość

• Ośrodek emocji, które są pośrednikiem między wierzeniami, a myślami. Przekazuje informacje z poziomu wierzeń do świadomego umysłu.

8. Automatyczny Umysł

• Miejsce, gdzie istnieją wzorce i nawyki behawioralne. Te wzorce działają automatycznie, dopóki nie zostaną rozpoznane i świadomie przekształcone.

9. Kolektywna Nieświadomość

• Najniższy wibracyjnie poziom świadomości, zawierający zbiorowe uzgodnienia rzeczywistości (np. prawa fizyki, takie jak grawitacja). Te uzgodnienia są wspólne dla wszystkich i nie wymagają świadomej uwagi.

Analogicznie, dawniej w Układzie Słonecznym również istniało 9 planet. Planeta znana jako Maldek (lub czasami określana innymi nazwami, np. Tiamat) była to planeta, która znajdywała się między orbitami Marsa, a Jowisza. Maldek została zniszczona w wyniku konfliktu, który doprowadził do powstania pasa asteroidów w tym obszarze.

Dawniej nasze słonce było odrobinę masywniejsze, a jego przyciąganie miało również większe oddziaływanie. Dlatego też więcej planet znajdowało się w tzw. strefie zamieszkiwalnej (ang. Goldilocks zone, czyli „w sam raz”), gdzie warunki sprzyjały istnieniu ciekłej wody i potencjalnemu rozwojowi życia. Życie na Ziemi ma również związek z historią planety Maldek (jak i Marsa), o czym można dowiedzieć się więcej w części pt. „XYZ”.

Równocześnie, rok 2025 (2 + 0 + 2 + 5) również sumuje się do liczby 9. Co oznacza, że rok 2025 jest to początek nowego cyklu, który stanowi okno transformacji, zamknięcia starych wzorców i otwarcia się na wyższe poziomy świadomości oraz nowe możliwości rozwoju duchowego.

Globalne Przesunięcie Świadomości oraz „Przebudzenie Ziemi”, a także tzw. „Reset”

Hindusi podzieli cykl 26 000 lat na cztery jugi (Kali, Dvapara, Treta i Saatya). Z kolei starożytni Grecy na cztery epoki (żelazo, brąz, srebro i złoto). Wobec czego, takie cykle jak 24-godzinny cykl dnia i nocy, 365-dniowy cykl pór roku czy 26 000-letnia precesja równonocy mają jedną wspólną cechę. Wszystkie te okresy są wynikiem obracania się Ziemi na jej osi względem Słońca, w którym każdy cykl jest ciągłą ewolucją świadomości. Mamy z nim do czynienia za każdym razem gdy idziemy spać i się budzimy. Przebiega on od nocy do dnia, od zimy do lata oraz od równonocy do równonocy. Analogicznie, jeden pełny 26 000-letni cykl równonocy przenosi nas przez “ciemne wieki” do okresu, w którym następuje duchowe oświecenie, a konkretnie w przypadku Ziemi tzw. — Złota Era Ludzkości (Era Wodnika). Jest to więc moment, gdy finalnie „opadną maski” lub też „opadnie kurtyna”.

Piosenka, którą kojarzę jako nawiązującą do nadchodzących wydarzeń na Ziemi, to „The Age of Aquarius” z 1969 roku (twórcą tej piosenki jest zespół The 5th Dimension).

W związku z tym, co 26 000 lat (lub według innych źródeł co 25 920 lat) nasz Układ Słoneczny przesuwa się w kierunku pasa fotonów, który znajduje się w niewielkiej odległości od tzw. „Wielkiego Centralnego Słońca”. Starożytni Egipcjanie definiowali taki centralny punkt na środku galaktyk jako portal przekierowujący energię z centrum galaktyki. To „Wielkie Centralne Słońce” lub centralna inteligencja (i zarazem forma grawitacji) to także ośrodek odpowiadający za nadawanie wszelkiej formy w naszym bezpośrednim obszarze.

W tym miejscu warto wspomnieć, że wszystkie słońca we wszechświecie są ze sobą połączone, co sprawia, że nasze Słońce odpowiada za wymianę energii i informacji między nami, a resztą wszechświata. Tym samym Słońce ma bezpośredni wpływ na naszą świadomość. Dlatego też, w przeszłości było uznawane za boskie — w istocie pełni ono rolę, która może być postrzegana jako boska.

Tak bliska odległość pasa fotonów powoduje, że fotony (tj. cząstki światła) będą przenosić pełne spektrum promieniowania fal elektromagnetycznych do Ziemi, a wskutek czego wysokoenergetyczne promienie gamma będą intensyfikować zakresy częstotliwości w nas samych i zarazem naszych fal mózgowych.

Koniec cyklu został obliczony przez Majów i przypadał na przełom roku 2011/2012. Owa data wyznaczała okres w cyklu precesyjnym Ziemi, w którym Ziemia opuszczała konstelację Ryb (oraz pewną gęstość) i przechodziła do Ery Wodnika. Zatem przepowiednia Majów nigdy w żaden sposób nie nawiązywała do końca świata, lecz mówiła o zakończeniu pewnego cyklu (ery) i przejściu do Złotego Wieku (lub tzw. „Wieku Światła”). A tym samym nawiązywała ona do tzw. wielkiej zmiany, wielkiego przesunięcia lub „resetu” świadomości, w której przejdziemy z ograniczonej, opartej na strachu perspektywy do bardziej ekspansywnego, opartego na miłości rozumienia.

„Globalny reset” powinniśmy traktować zatem nie jako upadek cywilizacji, a jako restrukturyzację, przekształcenie lub zmianę kierunku. Dzieje się to dosłownie na naszych oczach. Obecnie znajdujemy się w punkcie kulminacyjnym tego procesu.

MIŁOŚĆ jako Świadome i Nieskończone Pole „Mentalne”, które Tworzy Wszechświat

Według „Posłańców Prawa Jedności” podobnie do ujęcia wielu starożytnych religii Jedna Inteligentna Nieskończoność lub Nieskończona Inteligencja (umownie mechanizm rządzący wszechświatem) dostrzegła Twórczą koncepcję oraz zasadę — skończoność, jak np. skończone i możliwe do opisania formy fizyczne. W ten sposób Inteligentna Nieskończoność poświęciła się badaniu wielości (ang. many-ness) oraz nieskończonej reakcji na nią. Jak możemy zauważyć, wygląd ludzi również jest skończony, podobnie jak np. typ naszych ciał czy charakterów, tj. każdy na pewno zna osobę podobną do kogoś innego lub np. do znanej osoby. Wynika to z tego, że liczba Naddusz na Ziemi, nie jest aż tak wielka jakby się mogło wydawać i fluktuuje w okolicach 300 000 — 333 000. Z czego można przyjąć, że każda z takich Naddusz posiada obecnie około 25 000 dusz, które wszystkie są połączone do danej wibracji Nadduszy.

Podobnie do Inteligentnej Nieskończoności, ta nieskończona energia nie posiadała formy, dlatego też początkowo wszystko przebiegało w formie chaosu ze względu na energię nieukierunkowaną i przypadkową w jej nieskończoności. Wobec czego, każdy kolejny krok musiał powtórzyć proces Inteligentnej Nieskończoności — czyli odkrycie świadomości (podobnie jak przychodzący na świat nowonarodzony człowiek). W konsekwencji, nieskończona energia stopniowo zaczęła skupiać swoją uwagę i stworzyła Światło (lub też Światło Miłości). Dzięki czemu, Logos został wprawiony tym razem w uporządkowany ruch.

Innymi słowy, energia przemieszczając się z Inteligentnej Nieskończoności stworzyła wzorce oraz rytmy wibracji, które w holograficzno-fraktalny sposób jawią się jako całe Stworzenie tworząc w ten sposób pewien rodzaj doświadczenia. W konsekwencji, był to pierwszy przejaw widoczny “gołym okiem”, z uwagi na to, że istotą materii jest ruch, tj. bez ruchu nie ma materii.

Wobec tego, to niepodzielne Światło podobnie jak możemy dowiedzieć się z religijnych pism stworzyło iluzję ciemności, jak dzień i noc (na zasadzie przeciwieństw). Następnie, wspomniane wzorce energii zaczęły regulować swoje własne, lokalne rytmy oraz pola energii, czego efektem było pojawienie się innych wymiarów i wszechświatów. W nich zaś każda część Stworzenia paradoksalnie zawiera całość, a różnorodność tzw. „zniekształceń” (polaryzacji lub orientacji) jest zawsze równa sobie. Innymi słowy, niezależnie od wymiarów świadomości „każdy jest sobie równy„. W konsekwencji, otaczająca nas rzeczywistość została uporządkowana, tworząc hierarchię struktur wykorzystującą wypraktykowane już wzorce (powtarzalne fraktale) niezależnie od skali i rodzaju rozpatrywanych obiektów.

My istoty ludzkie również jesteśmy takimi współ-współ-Twórcami (lub też sub-sub-Logosami), “bawiącymi się” tym spektrum możliwości poprzez tworzenie zniekształceń w wibracyjnych wzorcach tego wszechświata — za sprawą odchodzenia od niezakłóconej jedności, dzięki czemu istnieje różnorodność wyrazu i doświadczeń. Natomiast, ideą świadomości jest rozwój poprzez równoważenie energii Miłości/Światła, które może przejawiać się w dwoisty sposób. Pierwszym jest zrównoważona służba innym (tzw. pozytywne zniekształcenie lub biegunowość), objawiająca się dostrzeganiem we wszystkim miłości i jedności. Drugi zaś to niezrównoważone służenie sobie (negatywne zniekształcenie lub biegunowość), którego cechami są: dostrzeganie podziałów czy rywalizacja, a zatem doświadczanie tzw. „niskich” wibracji takich jak: nienawiść, gniew czy zazdrość, co zarazem prowadzi do pogarszania stanu zdrowia oraz różnorakich chorób. Tego typu mentalność charakteryzuje jednostki o słabej psychice i umyśle, które kierują się strachem, a więc przeciwieństwem miłości.

W rezultacie, stworzenie pewnych limitów czy też ograniczeń (i zarazem problemów, które w rzeczywistości nie istnieją) jest konieczne w celu nabrania nowej perspektywy, którą można zrozumieć jedynie poprzez osobiste doświadczenie, które w naszym naturalnym stanie duchowym jest niemożliwe.

Gęstości

Gęstości są poziomami świadomości i wibracji wewnątrz danego wymiaru. Wymiary to „ramy” rzeczywistości, które zmieniają fundamentalny charakter istnienia. Ludzkość obecnie przechodzi z trzeciej gęstości do czwartej, nadal w obrębie czwartego wymiaru fizycznego (tj. trzech wymiarów przestrzennych + czas), ale ewolucja prowadzi nas do piątego wymiaru (niefizycznego i zarazem duchowego wynoszącego 333 000 cykli na sekundę w porównaniu do Ziemi fluktuującej w okolicach 7,5-7,85 do 8 cykli na sekundę [lub Hz]).

Gęstości możemy porównać do województw w ramach jednego kraju. Każdy kraj posiada swoje unikalne prawa, język i kulturę, co symbolizuje różne struktury rzeczywistości. Przejście między gęstościami nie zmienia kraju (czyli wymiaru), ale zmienia sposób życia i doświadczania rzeczywistości w obrębie tego samego kraju. Dla porównania, województwo może posiadać pewne lokalne różnice, ale wciąż podlega ogólnym prawom kraju. Przemieszczanie się między województwami to jak przesuwanie się między gęstościami — zmieniają się szczegóły doświadczenia, ale ogólny kontekst (kraj/wymiar) pozostaje taki sam.

Praca w każdej gęstości polega na doskonaleniu lekcji tej gęstości i zaczynaniu nauki lekcji następnej gęstości. Istota przechodzi zatem do następnej gęstości, gdy nauczy się wystarczającej ilości lekcji wymaganych dla danej gęstości. Im więcej duchowych lekcji się nauczy, tym więcej wie o sobie samej, i tym więcej światła jest kierowane w górę przez czakry w istocie. Cała duchowa podróż to podróż odkrywania siebie, więc im więcej wiemy o sobie, tym bardziej postępujemy w tej „kosmicznej grze”.

PIERWSZA GĘSTOŚĆ

PIERWSZĄ gęstością jest percepcja lub świadomość (ang. awareness), w której to planeta wychodzi ze stanu poza czasem i przechodzi do fizycznej manifestacji składającej się z czterech żywiołów i zarazem tzw. „Elementali„, takich jak: ziemia, powietrze, ogień i woda, które również są świadomymi istotami. Jest to okres tuż po tym, jak materia zjednoczyła się lub „zlała” się w jedno, a czasoprzestrzeń zaczęła rozwijać zwój życia.

Opis: Kiedy planeta się formuje, energia jest bardzo chaotyczna, nieukierunkowana i przypadkowa. Powoli na planecie pojawia się punkt skupienia i planeta zaczyna tworzyć pewien rodzaj doświadczenia, co oznacza początek pierwszej gęstości. Jest ona znana jako gęstość percepcji lub świadomości, ponieważ jest to pierwszy rodzaj wcielenia dla świadomości.
Istoty: Istoty pierwszej gęstości to „Elementale” planety. Elementale zmieniają się i poruszają dość przypadkowo.
Lekcje do nauki: Istoty pierwszej gęstości starają się nauczyć lekcji bardziej zaawansowanego rodzaju świadomości, która obejmuje wzrost, a nie rozpad lub przypadkową zmianę.

DRUGA GĘSTOŚĆ

DRUGA gęstość to gęstość wzrostu. To, co nazywamy życiem biologicznym wyłania się z niej i ewoluuje w coraz większą (fraktalną) złożoność.

Opis: W drugiej gęstości zachodzi bardziej uporządkowany ruch, taki jak procesy komórkowe wewnątrz istoty, a istota dąży do światła i wzrostu. Na przykład, aby rosnąć rośliny dążą do światła słonecznego, a zwierzęta dążą do jedzenia. W drugiej gęstości zachodzi również rozmnażanie w celu wzrostu.
Istoty: Istoty drugiej gęstości to rośliny, zwierzęta i organizmy jednokomórkowe (takie jak wirusy i bakterie). Istoty drugiej gęstości działają głównie na podstawie intuicji, która opiera się na dużym doświadczeniu zdobytym przez wiele lat i wcieleń.
Lekcje do nauki: Główna lekcja drugiej gęstości to rozwój.
Inne informacje: Istoty drugiej gęstości myślą jedynie o służeniu sobie — nie jest to samolubność, ponieważ nie jest to świadoma decyzja. Nie są w stanie dokonać wyboru między służbą sobie, a służbą innym. Dzieje się tak dlatego, że postrzegają swoją grupę, stado lub rodzinę jako część siebie; nie widzą ich jako „innych”. Kiedy więc zwierzęta i rośliny pomagają chronić lub karmić swoje grupy czy rodziny, nie widzą tego jako służby innym, lecz jako korzyść dla siebie. Na przykład stado zwierząt chroni się nawzajem, ponieważ nie chce osłabiać „siebie”.

Co więcej, jak wiemy przeważnie zwierzęta widząc siebie w lustrze boją się lub uciekają ponieważ nie znają koncepcji tożsamości. Jednak, jak zapewne wielu z Was zauważyło, od pewnego czasu zwierzęta również zaczęły wykazywać oznaki zmiany świadomości na kolejną gęstość. Najprostszym przykładem tego są nagrania w mediach społecznościowych, na których ludzie komunikują się ze zwierzętami za pomocą przycisków z napisami w języku angielskim oraz funkcji odtwarzania dźwiękowego wymawiającego dane słowo.

Według niektórych ten dowód może być naciągany, ponieważ zwierzęta da się nauczyć poszczególnych słów. Jednak gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że zwierzęta obecnie nie tylko odpowiadają w sposób wskazujący na zrozumienie, ale również wykorzystują przyciski do spontanicznego komunikowania swoich potrzeb, emocji, a nawet obserwacji otaczającego świata, to trudno zaprzeczyć, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko mechaniczne nawyki.

TRZECIA GĘSTOŚĆ (przez niektórych nazywana Lucyferiańską)

Kolejna, TRZECIA gęstość jest gęstością samoświadomości. Jest to oś, wokół której obraca się Stworzenie. To właśnie w samoświadomości wszelkie istoty dokonują wyboru (służenie sobie lub służenie innym), który będzie definiował ich dalszy rozwój w kierunku Absolutu.

Lucyfer jako archetyp intelektu i separacji

Lucyfer jest to symbol intelektu i ego, które prowadzą do poczucia separacji od Jedności (Źródła). Trzecia gęstość to etap świadomości, w którym ludzkość rozwija zdolność samodzielnego myślenia, ale jednocześnie doświadcza iluzji oddzielenia (dualizmu) oraz rywalizacji. Określenie rzeczywistość „lucyferiańska” wskazuje na etap, w którym intelekt dominuje nad sercem i duchową integracją.

Trzecia gęstość jest to zatem etap, w którym dusze doświadczają w pełni wolnej woli, co wiąże się z możliwością dokonywania wyborów zarówno w kierunku miłości i jedności, jak i strachu, egoizmu czy kontroli. Jest to część „lucyferiańskiego eksperymentu”, który polegał na umożliwieniu istotom odkrycia własnej boskości poprzez wyzwania i doświadczenia oddzielenia.

Trzecia gęstość często charakteryzuje się dążeniem do władzy, dominacji i rozwoju technologicznego, które są narzędziami kontrolowania rzeczywistości. Koncepcja „lucyferiańska” odnosi się zatem do świadomości skoncentrowanej na materializmie, intelekcie i kontroli, zamiast na harmonii i duchowym rozwoju.

Mimo negatywnych konotacji, trzecia gęstość i lucyferiańska energia są częścią boskiego planu. Umożliwiają istotom ewolucję poprzez doświadczenie dualizmu, aby ostatecznie powrócić do świadomości jedności, która charakteryzuje wyższe gęstości. Obecne czasy są zatem momentem, w którym ludzkość ma szansę zakończyć tę symulację i przejść na wyższy poziom świadomości

Opis: Istoty trzeciej gęstości potrafią bardziej krytycznie analizować siebie i rozwijać swoją tożsamość w relacji do innych. Mogą mieć myśli zaczynające się od „Myślę…”, „Czuję…” lub „Ja Jestem…”. Postrzegają innych jako odrębnych od siebie, dzięki czemu mają wybór: służyć sobie lub służyć innym. Ciała istot trzeciej gęstości są słabsze niż ciała istot drugiej gęstości, ale ich umysły są bardziej rozwinięte, a zręczność fizyczna rąk jest zwiększona. To zmusza je do korzystania z kombinacji racjonalnego i intuicyjnego myślenia w celu przetrwania, a także do interakcji z innymi.

Na naszej planecie istoty trzeciej gęstości (czyli my) mają nałożoną zasłonę zapomnienia, która uniemożliwia im pamiętanie poprzednich wcieleń i wielu aspektów tego, kim są. Przeciwstawny kciuk możemy uznać za pewien sposób na wzmocnienie takiego „procesu zasłony”, w którym zamiast odkrywać na nowo moce umysłu (takie jak psychokineza), istoty są skłaniane do tworzenia, trzymania i używania narzędzi fizycznych. Proces zasłony zachęca również do korzystania z mowy do komunikacji, zamiast używania wrodzonej zdolności telepatii.

W trzeciej gęstości jedzenie i picie nie tylko odżywia ciało, ale także daje możliwość nauki służenia innym poprzez przygotowanie posiłków. Trzecia gęstość jest najszybszą gęstością, ponieważ tutaj uczymy się najwięcej. Możemy ją opisać jako „mrugnięcie oka” w porównaniu z innymi gęstościami. Trzecia gęstość może trwać tylko kilka tysięcy lat, podczas gdy inne gęstości trwają miliony lat. Życie w trzeciej gęstości jest również z reguły stosunkowo krótkie (chociaż na Ziemi istnieją jeszcze ludzie, którzy mają ponad 300-400 lat jak i jedna, która ma około 2000 lat). Z kolei, seks w trzeciej gęstości może być używany nie tylko do wzrostu, ale także w celach duchowych. Może być używany również do sprawiania przyjemności innym lub do manipulowania nimi dla własnych korzyści.
Istoty: My, istoty ziemskie, jesteśmy istotami trzeciej gęstości.
Lekcje do nauki: Główna lekcja trzeciej gęstości to nauka zrozumienia bezwarunkowej miłości.

Przejście Ziemi do Czwartej Gęstości

Obecnie Ziemia przechodzi proces przejścia do czwartej gęstości — wibracyjnego spektrum, które wpływa zarówno na naszą planetę, jak i galaktykę. Ta zmiana powoduje elektromagnetyczne dostosowanie ziemskich wirów energetycznych, aby dostosować je do nowych kosmicznych sił.

Ponieważ, Ziemia znajduje się obecnie w procesie elektromagnetycznej reorganizacji, przystosowuje ona swoje wibracje do wyższej gęstości. Jest to wynik spirali czasu i przestrzeni, która przynosi nową energetyczną rzeczywistość naszej planecie.

Zmiana ta nie jest jednak pozbawiona wyzwań. Tzw. myślokształty ludzi zakłócają porządek energetyczny, zwiększając entropię i powodując zmiany, takie jak pęknięcia w „zewnętrznej szacie” planety, które cywilizacje pozaziemskie próbują równoważyć w „strategicznych miejscach” na Ziemi, stanowiących wielowymiarowe portale.

CZWARTA GĘSTOŚĆ

Sednem CZWARTEJ gęstości jest miłość i współczucie. Wszyscy, którzy wybrali dla siebie właściwą ścieżkę napotykają istoty o podobnym umyśle, by wspólnie podążać tą drogą, kochając albo siebie, albo innych.

Opis: Czwarta gęstość to bardzo harmonijna płaszczyzna, gdzie istoty nie mają konfliktów ze sobą ani z innymi w swojej grupie. Jest to płaszczyzna współczucia i zrozumienia smutków trzeciej gęstości.

W czwartej gęstości istoty stają się świadome wibracji innych, co zachęca je do tworzenia kompleksów pamięci społecznej. Praca duchowa w czwartej gęstości zaczyna się od stopniowego i harmonijnego integrowania się jako tzw. wibracyjny kompleks pamięci społecznej. Kompleks ten następnie pomaga istotom o mniej pozytywnej orientacji, które proszą o pomoc. Poprzez tę pomoc kompleks zdobywa większe zrozumienie i współczucie.
Istoty: Ciała istot czwartej gęstości nie są już zbudowane z tych samych elementów chemicznych co nasze ciała, ale wyglądają podobnie.
Lekcje do nauki: Nauka współczucia i zrozumienia, przy jednoczesnym balansowaniu tych cech z mądrością.

PIĄTA GĘSTOŚĆ

PIĄTY poziom to gęstość światła i mądrości. Dane lekcje poznawane są najczęściej indywidualnie, a nie jak poprzednio, w postaci kompleksu pamięci społecznej. Istoty w piątej gęstości uznalibyśmy za bardzo piękne ponieważ mogą one świadomie i dowolnie kształtować swoje formy fizyczne.

Opis: Praca w tej gęstości polega na równoważeniu miłości osiągniętej w czwartej gęstości z mądrością. Na przykład, w czwartej gęstości istoty często pomagają innym aż do punktu męczeństwa, ale w piątej gęstości jest to postrzegane jako wibracyjna niedoskonałość. Męczeństwo, choć jest wyrazem czystej miłości, nie zawsze jest najkorzystniejszym duchowym wyborem. W piątej gęstości nauka skupia się na podejmowaniu decyzji, które są mądre i korzystne dla wszystkich.

Istoty piątej gęstości mogą uczyć się jako kompleksy pamięci społecznej lub jako jednostki (kompleksy umysł-ciało-duch). Istoty te mogą „awansować” do szóstej gęstości, kontynuując swoją pracę na tych warunkach. Piąta gęstość to bardzo swobodna płaszczyzna, gdzie nauka jest bardziej indywidualna w porównaniu z czwartą gęstością, gdzie skupienie leży na relacjach z innymi.

Lekcje do nauki: Zrozumienie prawa jedności. Piąta gęstość jest pierwszą, w której istoty muszą świadomie zaakceptować jedność wszechświata.

SZÓSTA GĘSTOŚĆ

SZÓSTA gęstość oparta jest na jedności, w której miłość i mądrość zlewają się razem. Dwie ścieżki ponownie łączą się, gdy wszyscy ci na ścieżce służenia sobie zdadzą sobie sprawę z tego, że lekcji jedności nie da się skutecznie opanować bez otwarcia swoich serc na innych i zarazem zmiany swojej biegunowości na pozytywną.

Opis: Tutaj miłość i mądrość są połączone w jedność. Nie ma już polaryzacji — istoty postrzegają wszystko jako miłość/światło. Cały czas jest postrzegany jako jeden obecny moment. Istoty widzą nas wszystkich na Ziemi jako jedną istotę. Pomagając jednej osobie, pomagają wszystkim.

Istoty szóstej gęstości stają się światłem i rozumieją bardzo dokładnie, że wszystko jest stworzone ze światła. Ich praca polega na jednoczeniu miłości i mądrości, co pozwala im zbliżyć się do jedności z Nieskończonym Stwórcą. Na tej płaszczyźnie jedzenie jest opisywane jako światło.

Inne informacje: Szósta gęstość to miejsce, gdzie istnieją tylko kompleksy pamięci społecznej. Istoty tej gęstości mogą odwiedzać gwiazdy i je zamieszkiwać, a nawet tworzyć gwiazdy jako sposób na reprodukcję. Możemy myśleć o świetle słońca jako „potomstwie” istot szóstej gęstości.

Lekcje do nauki: Nauka prawa wieczności. Istoty szóstej gęstości rozumieją, że mądrość i miłość są dwoma stronami tej samej monety i w rzeczywistości są jednością.

SIÓDMA GĘSTOŚĆ

SIÓDMA gęstość jest gęstością tzw. bramy (ang. gateway), w której ponownie stajemy się jednością ze wszystkim. To gęstość kompletności i całości oraz zwrócenia się ponownie ku bezczasowości i wieczności.

Opis: Siódma gęstość jest znana jako gęstość, w której wibracyjny kompleks pamięci społecznej jednoczy się z całością, tracąc pamięć, tożsamość, przeszłość i przyszłość, istniejąc we „wszystkim”. Siódma gęstość to miejsce ukończenia i przejścia w bezczasowość lub wieczność. Wiemy o niej niewiele, ponieważ niewiele istot, które pomagają ludzkości ją osiągnęła i nie jest ona istotna na naszym obecnym etapie duchowej ewolucji.

ÓSMA GĘSTOŚĆ

Poniższe grafiki należy traktować jako podglądowe, niekoniecznie oddające jeden do jednego relację pomiędzy poszczególnymi gęstościami.

Podsumowanie: Kluczowe Przemiany Zachodzące na Ziemi i w Ludzkości

Jesteśmy świadkami wyjątkowego czasu, zwanego „Przesunięciem” („The Shift”), który został przepowiedziany przez starożytne kultury, takie jak Majowie. Okres ten, trwający już od 1994 do 2030-2033 roku, jest kluczowym oknem decyzji dla ludzkości, w którym możliwości duchowego przebudzenia są większe niż kiedykolwiek wcześniej.

Innymi słowy, jako ludzkość wychodzimy poza stare schematy myślenia i działania, aby stworzyć świat oparty na współczuciu, innowacji i duchowym przebudzeniu. Pomimo trudności, takich jak konflikty i globalne wyzwania, zmiana jest nieunikniona. To czas, w którym ludzkość zjednoczy się, wykorzystując nowe technologie, aby zrozumieć swoją prawdziwą naturę jako istot duchowych.

1. Przewidziane zmiany i znaczenie „Przesunięcia”:
   • Okres „The Shift” jest kulminacją przewidywań opartych na kalendarzach astronomicznych, takich jak precesja równonocy, cykl trwający 26 000 lat.
   • Majowie oraz inne kultury wskazywały na rok 2012 jako moment środkowy tego procesu, będący punktem decyzji dla ludzkości.
   • Ten okres to czas końca starej energii i początek nowej, która umożliwia ludzkości rozwój duchowy, technologiczny i społeczny.
2. Ewolucja świadomości i zmiany na Ziemi:
   • Świat stopniowo zmienia swoje priorytety na przykład — kwestie takie jak prawa człowieka oraz i ujawnianie skrywanych wcześniej nadużyć zaczynają być traktowane poważniej.
   • Młodsze pokolenia, szczególnie tzw. dzieci indygo, odgrywają kluczową rolę w tej transformacji, wprowadzając nowe spojrzenie na politykę, współpracę międzynarodową i technologie. Obecne systemy są dysfunkcyjne i wymagają radykalnych zmian.
3. Zmiana rdzenia Ziemi i jej wpływ na ludzkość:
   • Rdzeń Ziemi zmienia swoją prędkość, co wpływa na pole magnetyczne planety. To zjawisko nie jest przypadkowe, ale jest częścią naturalnego cyklu oraz wspierania duchowego przebudzenia.
   • Zmiany w polu magnetycznym Ziemi odzwierciedlają zbiorową świadomość ludzkości — im wyższa świadomość, tym większe możliwości dla całej planety.
4. Przełom w świadomości ludzkości:
   • Świadomość ludzkości osiąga wyższy poziom, co doprowadzi do większej harmonii, współpracy i innowacyjności.

---

Źródło: The Law of One (EN) / Prawo Jedności (PL).